കവിത:ഖബറില്നിന്നൊരു കത്ത്
~~~~~
ഖബറില്നിന്നൊരു കത്ത്
———————————
വർണസ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു
എൻറെ നെഞ്ചില്
ഉമ്മ പറയാറുണ്ട്
നിലാവുള്ള
രാവിലായിരുന്നു
എൻറെ ജനനമെന്ന്
കറുകറുത്ത രാവില്
വെള്ളിക്കരണ്ടിയുമായി
തന്നെയാണ്
ഞാന് ജനിച്ചുവീണത്
എൻറെ ജീവിതാന്ത്യം
എത്ര വേദനാജനകം
മുറിയുടെ വിസ്താരം
പതിനാറേ,പതിനാറ്
വേണമെന്നത് എനിക്ക്
നിർബന്ധമായിരുന്നു
കണ്ട പൊടിയുടെ പേരില്
ഉമ്മയോട് കയർത്തതും
ഭാര്യയെ മുഖത്തടിച്ചതും
ഇന്നോർക്കുമ്പോള്
എനിക്കെന്നെ
കുത്തിക്കൊല്ലണമെന്നുണ്ട്
വസ്ത്രങ്ങളു
വാഹനങ്ങളും
എത്രവേഗത്തിലാണ്
വലിച്ചെറിഞ്ഞിരുന്നത്
ഈ മൂന്നുകഷ്ണം തുണി
എത്രവിലകുറഞ്ഞതാണ്,
അതും ആരോ കനിഞ്ഞത്!.
വീട്ടില്നിന്ന്
ഞെരുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന
ഖബറിലാണ്
ഞാന് വന്നെത്തിയത്
എനിക്ക് എന്നെന്നും
സ്വന്തമായിരിക്കുമോ?
ഖുർആന്റെ
വിധി,വിലക്കുകള്
ഓതിത്തരാത്തവർ
ഇനിയെനിക്ക്
ഓതിത്തന്നിട്ടെന്തുകാര്യം?
ഉടമയെന്നഹങ്കരിച്ച ഞാന്
ഈ രണ്ടു കല്ലുകള്ക്കിടയിലെ
————————————
സുലൈമാന് പെരുമുക്ക്