കവിത: കലിപ്പ്‌

കവിത
~~~~~
       കലിപ്പ്‌
    ————
സ്‌നേഹമാണുപോലു—
സ്‌നേഹം!
സ്‌നേഹമെന്നു ചൊല്ലി
സ്വന്തം തന്തയെ
നക്കിക്കൊന്നവനാണവന്‍

എൻറെ  തന്തയെ
തെറിവിളിച്ചുകൊണ്ടാണവന്‍
സ്വന്തം തന്തയെ
നക്കിക്കൊന്നത്‌

മഹത്തുക്കളെ
തെറിവിളിക്കുമ്പൊഴെത്രെ
അവന്റെ സ്വാതന്ത്രിം
പൂർണമാവുന്നത്‌

ഈ ഇരുട്ട്‌
എത്ര വേഗത്തിലാണ്‌
പരക്കുന്നത്‌

കാലത്തിനുമേല്‍
കൈയൊപ്പു ചാർത്തിയ
മഹത്തുക്കളെ
പൂന്തോപ്പിലിരുന്ന്‌
പിശാചെന്നു
വിളിക്കുന്നവനാണിന്ന്‌
ബുദ്ധിജീവി

കോടികള്‍
വിലയുള്ള ശുനകനാണെങ്കിലും
പേബാധ ഏല്‍ക്കു-
 മെന്നത്‌ സത്യം

ഇന്ന്‌ സ്‌നേഹത്തിലും
സമാധാനത്തിലും
സൗഹൃദത്തിലും
നിറയെ മായം
കലർന്നിരിക്കുന്നു

മുരടിച്ച ബുദ്ധിയില്‍
ഇനി എന്ത്‌
കുത്തി വെക്കും?

തളർന്നു വീണ
വിഡ്ഡികളെ
ഇനി ആര്‌ ഉദ്ധരിക്കും?
~~~~~~~~~~~~~~~~~
  സുലൈമാന്‍ പെരുമുക്ക്‌